Home De Avalon Pagina's Grotten in Belgie The Avalon Pages Caving in Belgium

Custom Search
 


Ecological Chemistry:


Caving & Climbing gear:

Outdoor and Innovation

Gemeente Edegem:

 
SDWorx:


Omhoog/Up

Hotnews Welkom bij Avalon! Wat doen wij? Jaaroverzichten Jaar tot Jaar Straffe verhalen Europese grotten Onze ontdekkingen Grotbescherming Techniek Software Memoires holenmens Explo's Anialarra Fotogalerijen Artikels & Docs De Avalon Flash Video Zone

DE ANIALARRA 2007 AUGUSTUS EXPEDITIE
De reddingsactie


 
Een expeditie die na amper 7 dagen brutaal wordt onderbroken door een omvangrijke reddingsoperatie... wat kan dat opleveren, zal je denken. Wel, na verwerking van alle topogegevens en wat gecijfer mogen we in feite niet klagen en kunnen we tevreden zijn.
Er werd zowat 900 m aan nieuwe galerijen geëxploreerd. De totale lengte van de grot bedraagt nu 21318 m. De diepte veranderde een weinig: we zitten nu op -734 m, tegenover -731 m vorig jaar. Onze terminus van vorig jaar werd wel over +/- 300 m gepasseerd (in vogelvlucht dan) doch de helling van de rivier is hier quasi nihil.

In totaal hebben we nu in het gedeelte achter de grote instorting ("de" trémie) op -648 m, die tot in 2005 de terminus van de grot was, meer dan 6 km aan nieuwe galerijen verkend. En het is nog lang niet gedaan!

Er werd ook nog verder gewerkt in het FR3-systeem; zo werd o.m. eindelijk de AN57 getopografeerd; een ijsgrot die met de FR3 verbindt na een lang en moeilijk parcours van verijsde meanders. De lengte van het FR3-systeem is nu om en bij de 1800 m voor een diepte van -413 m. We hebben dit jaar jammer genoeg slechts één dag kunnen besteden aan de mogelijke verbinding tussen het Anialarra Systeem en de FR3, die er in feite een zijrivier van vormt. Deze verbinding blijft op de verlanglijst staan, omdat het Anialarra Systeem er dan bijna 2 km langer op zou worden en drie extra ingangen krijgen.

Ook Pozo Georges (AN546) kreeg twee dagen bezoek van Avalonners; echter grote hoeveelheden sneeuw maakten de werkzaamheden in deze grot er niet gemakkelijk op.
 
We (Annette, ik en kinderen) zijn weer thuis. Annette per vliegtuig, ik per auto. Ze maakt het goed, maar heeft nog een flinke revalidatie voor de boeg. Aarzel niet haar op te beuren, op het gekende mailadres. Ze droomt alweer van de Anialarra, overigens.
Ik wil trouwens iedereen danken die ons op welke manier ook, blijken van sympathie en goede wensen heeft bezorgd.
 
 
Terugblik op de reddingsactie

Terug uit de Hel, blokletterden sommige kranten. Helemaal niet, natuurlijk. De Pyrenee?, de Sierra de Anialarra, het fantastische grotsysteem waar we nu al 11 jaar lang exploreren, zijn een paradijs op aarde. De Hel, dat weten we nu, dat zijn de media: kranten, radio en TV, die op een ogenblik dat het je totaal niet uitkomt, een immense druk op iedereen uitoefenen: op de expeditieleden, de reddingswerkers, de clubgenoten in België de hospitaaldirectie en op Annette zelf. Gelukkig hebben ze bijna allemaal een positieve berichtgeving verzorgd; bij nalezing van een twee centimeter dikke map persknipsels zijn onze haren maar twee keer overeind komen te staan, hebben we maar een vijftal keer luid geschaterlacht. Voor het overige was het werkelijk vrij correct en positief gebracht. En het zou leuk zijn mochten we ook eens onze versie van de feiten kunnen geven; en de mensen eens kunnen uitleggen wat we daar nu eigenlijk in die grotten doen! Er was een tijd dat explorators nationale helden waren. Nu moeten we ons blijkbaar verantwoorden.

Foto: geweldig, volgens sommige Vlaamse kranten zat Annette 5 KILOMETER diep! De diepste vrouw van de planeet, met andere woorden.

Toch een speciale vermelding voor ATV, die er zelfs niet voor terugdeinsde om iemands leegstaande woning te komen filmen, buren te interviewen die wij nog nooit van ons leven hebben gezien, laat staan gesproken, oude filmbeelden te vertonen van een reddingsactie in een totaal andere grot, en ongegeneerd foto?s van de website te jatten waar nochtans duidelijk bijstaat dat ze onder de auteurswet vallen. Voor zo'n soort "journalistiek" bestaat een woord. Op te zoeken in de "van Dale", onder de "R".

Tja, het leven loopt niet altijd zoals je het wel zou willen. Zaterdagochtend 4 augustus zat ik nog een verslagje op het blog te typen, van de eerste vierdaagse tocht, en te mijmeren wat de tweede ploeg, onder leiding van Annette, zou ontdekken. Hoe kon ik weten dat Annette, diezelfde dag, om 19 u, in de galerie Rantanplan een zwaar rotsblok op de voet zou krijgen toen de ploeg na een geslaagde exploratiedag terugkeerde naar het bivak!
Annette?s voet was verpletterd, ?fricassee? zoals ze zelf zegde. De EHBO-set werd erbij gehaald maar gauw werd de ernst van de zaak duidelijk. Veel, veel bloed en pijn, maar de ploeg zat nog op 700 m afstand en liefst 140 m dieper dan het bivak. Daar waren tenten, slaapzakken, vuurtjes: rudimentair comfort weliswaar maar oh zo belangrijk in deze 3,5 graden koude grot. Lopen, zelfs staan bleek onmogelijk. Op handen en knie? naar het kamp kruipen was de enige optie, bijgestaan door de teamgenoten: Tjerk, Didier, Bart en Lieven.

Foto: Annette in betere tijden in Puits Lucky Luke, één van de obstakels die zij later met haar gebroken pootje diende te overwinnen.

Rantanplan, dat zijn lastige en niet al te grote galerijen (2 ?3 m diameter), waarin een hevige koude tocht waait.. Hoe ze de Puits Lucky Luke en de Daltons is opgeraakt; 60 m smalle putten met stukken oppowerk, versmallingen, zelfs een ?paraplu?, weet ik niet. Op karakter zeker? Dat heeft ze zat. Daarna honderden meters doorheen de galerie des Schtroumpfs, dan de bijna verticale Grand Toboggan op (60 m hoog!), de gigantische Salle Gargamel door (met blokken zo groot als vrachtwagens) en tot slot nog een paar putten af, om midden in de nacht het bivak te bereiken en daar de beslissing te nemen: hier moet hulp aan te pas komen!


Foto: 6 Aug, 23u45: Annette gereed op -648 m... voor een meer dan 30 uur durende brancardage

Zondagmiddag, rond 14 uur bereikten Tjerk en Bart de oppervlakte en sloegen ze alarm per GSM. Ik zat op de camping en belde direct naar vriend Jeff Godart (Speleo Secours), en de reddingsactie kwam traag maar zeker op gang. Om 20u30 pikte een helikopter de eerste ploeg op, die geleid werd door Mark. Ik had nl. een moeilijke keuze moeten maken: zou ik zelf in het eerste team afdalen, of iemand anders sturen? De tweede keuze bleek de beste, vooral vanuit organisatorische en familiale overwegingen.

Foto: Mickey Douat en Jeff Godart (Conseillers Techniques Spéléo Secours Fran?is) leidden de operatie op voortreffelijke wijze

In die eerste ploeg zat ook een speleodokter. Mark joeg het team aan rekordvaart omlaag, en ze arriveerden rond 2u maandagochtend in het bivak bij Annette! Het verdict van de dokter was duidelijk: diverse breuken (middenvoetsbeentjes) en grote open wonde. Ge?fecteerd daarenboven, en tot overmaat van ramp was Annette allergisch aan tal van medicijnen, zoals peniciline. De dokter stuurde onmiddellijk Lieven en Didier terug naar buiten, met de ?bilan medical?.

Ikzelf daalde om 3 u maandagochtend af om een éénicola? (draadloze grotradio) te installeren op de Plage des Galets op -545 m. Ik wachtte er op de terugkomst van Lieven en Didier, die er rond 8u ? s ochtends doorkwamen. Met de radio seinden we alle informatie naar de oppervlakte door, en werd verzocht om brancardageploegen. 30 ?50 man schatten we toen nog.
Toen ik de putten uitklom, rond de middag (maandag), daalde de volgende ploeg (met brancard en andere dokter) reeds af, onder leiding van Rudi. Jef Godart had goed begrepen dat het van belang was om in elke ploeg iemand van onze expeditie te stoppen, om als gids te fungeren in het voor hun totaal onbekende grotsysteem. In deze eerste ploeg herkende ik vele vrienden van Annette, o.m. Brigitte, met wie ze twee jaar geleden een secoursstage had gevolgd. Dat zou haar vast en zeker plezier doen.
Enfin, ik ga hier niet de hele secours uit de doeken doen, daar zal nog wel genoeg over geschreven worden. We hadden het geluk dat het exploratieseizoen in volle gang was, en dat we hier de competente speleologen maar uit te kiezen hadden. En daarbij, we kenden ze allemaal al jaren, want de speleo?s die op de PSM exploreren zijn één grote familie. Dank aan de mannen van Rodez en de Aveyron, de mannen van Amalgame, de Tritons, de andere Arsipiens en vooral de eigen teamleden die zich onbaatzuchtig dagenlang inzetten!
Aangezien de grot in Spanje ligt (300 meter!) was de Guardia Civil Montana ook van de partij, en in ruime getalen (40). Dit maakte het niet zo eenvoudig want die mensen zijn geen echte speleologen, maar bergredders en speleoreddingstechnieken is (nog) niet hun sterkste ding. Zij werden dan ook vooral ingezet in de brancardage in de semi-horizontale galerijen en naar het schijnt waren ze daar bijzonder effici?t in. Het uitklimmen van de 400 m putten was voor de meesten van hen een zware dobber. Voor Annette ook, want het uit de putten takelen van de brancard duurde liefst 11 uur, en toen was ze al meer dan 20 uur lang doorheen de kilometerlange ondergrondse rivier gezeuld en ging ze haar zesde dag onder de grond in, waarvan de laatste 3 zonder één minuut slaap (vanwege de pijn vooral).
Annette kwam buiten op woensdag 8 augustus om 5u ? s ochtends. Drie en een halve dag na het ongeval? inderdaad in zoéén grote grotsystemen is zo een redding een zaak van dagen. Geduld is een schone deugd. Ook voor de mensen buiten, ik kan er van meespreken.


Foto: 7 augustus, O2u22 Halte rond -550 m, met links Brigitte, een vriendin

Het was in elk geval een voorbeeld van een effici?te operatie. Een perfecte samenwerking tussen de Speleo Secours Fran?is, de Sapeurs-Pompiers, de Gendarmerie de Haute Montagne van Oloron en de Guardi Civil Montana. En wat vooral deugd doet, waar je hart echt van vol stroomt: die ongelooflijke solidariteit tussen speleologen. E? voor allen, allen voor één. Een gekwetste speleoloog, daar doe je alles voor. Of zoals het devies van ARSIP, de asSociétéatie die alle speleo"s groepeert die op het Pierre-St-Martin massief exploreren: "Le maillon n'est rien; la cha?e seule compte" (de schakel is niets; enkel de ketting telt).

Foto: na haar drie dagen durende calvarie kan Annette zelfs nog lachen met de veel te grote broek van het skipak waarin ze wordt gestopt!

Spijtig van het afgrijselijk slechte weer (regen, mist, wind en koud), en zeggen dat we op drie weken expeditie, overwegend mooi weer hebben gehad.

Na de secours was het evenwel niet gedaan voor Avalon! Er was in de grot een massa materiaal en afval achtergebleven en enkele dagen later werd een eerste ?opkuistrip? gehouden naar -545 m, waaraan ook onze dochter Kim deelnam, die met haar 18 jaar een eerste klas speleologe aan het worden is. De journalisten hadden het moeten weten.
Begin deze week werd dan de exp?beééndigd met een tweedaagse tocht naar het bivak. De eerste avond werd nog duchtig geëxploreerd in de ?Réseau Post-trémie?. Het duo Marcel/Rudi passeerde zelfs de voute-mouillante waarop de Affluent Tintin eindigde en exploreerde honderden meters aan grote galerijen. Halte op niks! Het trio Erik/Raf/Karl had minder geluk in de Affluent Tournesol, die na 120 m eindigde.
Ondanks het ongeluk, zo vroeg in de expeditie, kunnen we van een succes spreken. De stroomafwaarte sifon op -731 m werd gepasseerd en Annette?s ploeg blikte er liefst 450 m aan topo in. Einde op een blokkeninstorting met hevige tocht. In Terranef werd een 100-tal meter bijgevonden, in Tintin dus ook zowat 200 m. Links en rechts blijven nog vele mogelijkheden lonken, die we wegens tijdsgebrek niet konden doen.
Ook in de Pozo Georges (AN546), die mogelijk een boveningang van het Systeem van Anialarra zou kunnen worden, werd gewerkt en zitten we boven een nieuwe put!

We dromen dus al om terug te gaan, en dat was ook gepland in september. Hoogstwaarschijnlijk wordt deze expeditie nu verschoven naar de eerste week van oktober.


 

 
Contacteer/contact us:  SC Avalon vzw
Privacy beleid: Wij maken gebruik van externe advertentiebedrijven om advertenties weer te geven wanneer u onze website bezoekt. Deze bedrijven gebruiken mogelijk informatie (niet uw naam, adres, e-mailadres of telefoonnummer) over uw bezoek aan deze of aan andere websites om advertenties weer te geven over goederen en services waarin u wellicht geïnteresseerd bent. Als u hierover meer informatie wenst of als u wilt voorkomen dat deze bedrijven deze informatie gebruiken, klikt u op deze link: http://www.google.nl/privacy_ads.html